κάθε χρόνο 
τα ίδια σχήματα και χρώματα
κι όμως 
δεν με κουράζει
να τα βλέπω και να σκέφτομαι 
πως ίσως, αυτό  το νερό,
τα φέρει  κάποια στιγμή κοντά σου.

το γαλαζιο γινεται γκριζο
που δεν ειναι το χρωμα μου
προτιμω το καθαρο λευκο
που μπορω ν ανακατεψω με μπλε ή με κοκκινο ή με πρασινο ή με κιτρινο
και απο ολα αυτα 
να βγαλω ενα ουρανιο τοξο

ας πούμε καποια στιγμή,

 ότι εδυσε 

 ο έρωτάς  μας

θέλω να σ ΄αρνηθώ

αλλά πώς;

το βλέμμα ακομα κι αν κοιμαται 

είναι γεμάτο 

απο ανατολές

και 

απο ηλιοβασιλεματα

κοντα σου.

ο χρόνος μια στιγμη στην αιωνιότητα

η συνάντηση δυο ψυχών στιγμή στην αιωνιοτητα

και ομως

αυτες μετρουν αναποδα το χρονο

και θεωρουν

αιώνια την αγαπη τους

ηθελα νάμουν ριζωμενη πάνω σου

και καθε φορα που θα πεφταν σταγονες βροχης

νατρεχαν απο μενα σε σενα και απο σενα

στις ριζες μου

λατρεύω τα μάτια σου

όταν πανω μου πέφτουν

κι εκείνο το γλυκό σουφρωμα 

των χειλιών σου

που δευτερόλεπτα μετά

μ ονομαζουν

αγάπη μου

pearles fishermen

ελα καρδια μου

μεινε μ αυτο το χρωμα

μην αφηνεις το μαυρο να σε κυριευει...

όταν με φιλάς

ανθίζω

κάτω απο χρυσό κ γαλάζιο.

θολό ποτάμι το μέλλον

ομως το παρον;

καθαρη, ολοπρασινη,καρποφορα 

Γή.

γή μου.

ριχνει στάλες σωρο

και τις αισθανομαι

σαν μυτες απο σπαθια

άλλοτε ομως

ηταν 

χάδια,,,

αγκαλιασε τη γή

τη δροσισε

τη ζεστανε

ταξειδεψε με καλε μου

μ οποιον τροπο βρεις

κι ας καθομαστε σε δυο απλες καρεκλες

μεσα σε μια πλακοστρωτη αυλη...

εναλλαγές μερας-νυχτας

εναλλαγες εποχων

εναλλαγες ανθρωπων στη ζωη μας

ολα ρεουν, αλλαζουν...

μονο η γη ειναι σταθερη

στηριζομαι πανω της κ προχωρω παλι μπροστα.

ηθελα να κραταω  το δικο σου χέρι .

ήθελα μαζι να ταξειδευαμε για αιώνες.

ήθελα να φτασουμε μαζί στην ακρη του ουράνιου τόξου.

ομως μονη εσφιγγα εκείνο το στηριγμα των κραδασμών και της ταχυτητας..

πριν; καθαρό, γελαστό, αισιόδοξο

τώρα;θολό, σκυθρωπό, χωρις ελπίδα

αυριο όμως,,,,καθαρό, γελαστό, αισιόδοξο, συγκεκριμένο, αποφασισμένο τοπίο ..