φαντασου ποσες νιφαδες η καθε μια με το δικο της σχημα εχουν αγκαλιαστει για να γεμισουν το κλαδι....

μ εχεις αγκυλωσει πολλές φορές.ομως παντα επιμενω γιατι στο βαθος το χρωμα ειναι το ιδιο κοκκινο και στους δυο μας.

καρδια μου..

μια ομπρελλα που δεν ηταν για βροχη

μια θαλασσα που δεν ηταν για πολλους

ενας κοσμος το σουρουπο που ηθελα ναταν για μας..

θάταν πιο όμορφες οι γιορτές μαζι σου
τωρα θ αφήσουν μονο φυλλα πεσμένα
φυλλα καρδιας ραγισμενα

και έλεγε παραμύθια στον εαυτο της χωρις ν ακουγεται τιποτα.

και τα πίστευε ολα...