ομιχλη κ ταυτόχρονα σμαραγδενια νερα.Γη και αερας ξανα μαζι..

δυσκολο να σαι ενα απλο κοχυλι,μεσα σ ενα βυθο.δυσκολο να θελεις να σ αγγιξει ο καθαρος αερας και αυτος να μην μπορει να περασει μεσα απο τα νερα που δεν ειναι ηρεμα πια..θαρθει η ωρα σκεφτεσαι,θαρθει...

περνανε οι μερες κ ενα κοχυλι βρισκεται στο βυθο μιας ηρεμης θαλασσας.πανω απ τα νερα της  βλεπει θαμπα ηλιους κ φεγγαρια κ ανυπομονει για εκεινα τα μακρια δαχτυλα που θα το ανασηκωσουν ξανα.....

τι ειναι αραγε δυο φλυτζανακια καφε,δυο ποτηρια με δροσερο νερο,δυο καρεκλες δίπλα δίπλα,δυο χαρτοπετσετες να σκουπισεις τη ζαχαρη απο δυο λουκουμια περασμενα σε δυο οδοντογλυφιδες; το μαγικο νουμερο δυο ειναι ενα και μονο ενα .

θεικα ολα.ανθρωπινα και θεικα μαζι..κοινοι χτυποι,κοινα ζενιθ και ναδιρ..κοινη γλωσσα που μιλουσε κ κοινη γλωσσα που δεν μιλουσε με λεξεις.οριζοντας γαλανος και γαλαζιος κ πρασινος μαζι.ηλιος λαμπερος μεσα κ εξω τους.

πως να κρατηθεις απο εικονες μονο;η εστω και απο φωνες; το θεικο αγγιγμα καθοριζει και την υπομονη..

γεμισε πια η σεληνη και περασαν ηδη  14 μερες.Σαν τη μεση του κυκλου γονιμοτητας μιας γυναικας, που ακριβως τοτε,περισσοτερο απο ποτέ, κυριαρχει ο αεναη κ ανικητη ελξη να ενωθει μ ενα αρσενικο.

φωτια την εκαιγε καθε που σκεφτοταν το αερακι της...

ναταν πρασινη η γη του,γαλαζιος ο ουρανος της,ασπρο το δερμα της οπως το θελει,κοκκινη η φωτια που τους καιει,κιτρινη η χαρα τους,σκουρα καφε τα μαλλια της αναμεσα στα δαχτυλα του,μωβ τα σημαδια του.

περα μακρια στον οριζοντα ενα απλο κοχυλι αναζητουσε το χερι που θα το παιρνε απ το βυθο,θα το στολιζε μεσα σ ενα κρυσταλλινο βαζο ,πανω σ ενα κρυσταλλινο τραπεζι και τον ηλιο που θα το εκανε να παιρνει τα χρωματα του ουρανιου τοξου οταν θαπεφταν πανω σ αυτα τα κρυσταλλα.

δεθηκε δυνατα ,τοσο που δεν μπορεσε ακομα και μετα απο 2 μερες να ελευθερωθει..

μπορει ενα κοχυλι να μεινει σε βουνο;μαλλον όχι,μονο θαλασσα θελει..μπορει ο ανεμος να παψει να φυσαει; οχι σιγουρα,αυτη ειναι η δουλεια του..ψαξε να το βρεις ξανα,μεσα στη γη της θαλασσας του και ανασηκωσε το...

η γη εβγαλε νερα,τα υγρα της...και ο ανεμος τα εκανε παρεα με τα δικα του  να κυλησουν πανω σε μελη.Και κοπασε η φωτια..ολα ξαναγιναν οπως πριν,μεχρι  την επομενη θυελλα..

καθαρη, πεντακαθαρη ατμοσφαιρα..και κυμματα σωρος πανω στη θαλασσα τους.εσμιξαν για πρωτη φορα και ο ηλιος ελαμπε..

κοντα σε νερο θα συναντηθουν,,γη και αερας και νερο..τι θα βγει αραγε; φωτια τι αλλο,,,αργα κυλαει ο χρονος στο βυθο,αργα και πανω στη γη,,

θελει και φοβαται μαζι,,θ ανακατευτουν τα χωματα στο βυθο και δεν το θελει,,αλλα οταν θα πεσουν κατω παλι θα στρωθει το χαλι της κ ολα θαναι οπως πριν,εκτος απο κατι..αυτο που θα εχει ηδη γινει..

http://youtu.be/8VgLKXD-BoY

δεν εδειχνε τιποτα το πρωι,αντιθετα εδειχνε μια μερα γεματη ηλιο..εκεινη ξυπνησε κ τον ακουσε,η φωνη βαθεια ,φανερωνε ενταση απο εκεινες που δεν ελεγχονται.και αφεθηκαν εντελως..αρκετα αργοτερα, προς το βραδυ  ,γεμισε και η πλαση νερο,,

Δυσκολη η καθε μερα.κανεις σχεδια και αλλα τα πραγματοποιεις κ αλλα όχι,,ομως μπορεις αν κατι δεν σου αρεσει στη ζωη σου να κοιταξεις ενα δεντρο γεματο ζωη,σαν τη ροδιά..

επεσε η νυχτα πια,,,μονη της ειναι ακομα... οι παρεες της  μιλανε,αστειευονται ,αλλα εκει μεσα στο βυθο ολα φαινονται  ιδια στο θαμπο φως της νυχτας..αυριο ισως χρωματισει  τον περιγυρο της με το γελιο της..

πρωϊνό Σαββατου

ηρθε ξαφνικα και ολα ηταν ομορφα,,η βρωμια κ η φασαρια γυρω τους ανυπαρκτες.Μονο οι φωνες, που σε χαμηλους τονους,ολο νοημα,εδειχναν τα παντα..

δεκα το πρωι...ανακαλυψη και παρατηρηση και μάτια που κοιταζονται βαθεια..αβιαστα χαμογελα,συμμετοχη,ανοιγμα..
εμπιστοσυνη,λυση..
ενα διωρο διορια,αλλα σαν ναταν ενα εικοσιτετραωρο η σαν ναταν δυο λεπτα μεσα στο χρονο που κυλουσε αναμεσα απ τα δαχτυλα που ενωθηκαν αρκετες φορες.

σχεδον αποκαλοκαιρο..και οι ηχοι ,ιδιοι/....

http://youtu.be/MIDOEsQL7lA

http://youtu.be/MIDOEsQL7lA

εναλλαγες χαράς κ προβληματισμου,,ηρεμιας και εντασης,,εναλλαγες διαθεσης..Δεν χρειαζοταν καθολου εκεινο το τηλεφωνο.

ηθελε ναναι κρυμμενη καλα μεσα σε βοτσαλα.Να μην κρυωνει ,ουτε να φοβαται.Αλλα να ξερει πως καποια στιγμη ενας ξενος,ενας που δουλευει κανοντας σηματα σε καραβια,περπατωντας και κλωτσωντας τα βολτσαλα ,την ανακαλυπτει..ειναι καθαρη και οι γραμμες της φτιαχνουν ημικυκλια..και του αρεσει αυτο,να την επεξεργαζεται με τις ωρες,ποια; μια απλη αχιβαδα

Καθε που ξημερωνε τον ειχε διπλα της, και καθε που νυχτωνε το ίδιο.Ολη τη μερα επισης,,,περιμενε ν ακουσει κ να δει ομορφες λεξεις και μετα μ ενα γαργαρο γελιο εφτιαχνε τη μερα τους,Δίπλα δίπλα αλλά μακρια ακόμα περπατούσαν...

Μελλοντικη εικονα.Αραγε θαμαστε μαζι τον χειμωνα που ερχεται ή μηπως αρκει ενα φθινοπωρο;Ολα εχουν σχεση με την αναγκη, και η αναγκη αλλοτε ειναι ιδια ,αλλοτε οχι.Θα δειξει..Ομως ερχεται χειμώνας κ η ζεστασια απαραιτητη,,η μοναξια δεν αντεχεται εστω κι αν τριγυρω σου ειναι χιλιαδες,,

Σημαδια υπηρχαν και τα εβλεπαν ολοκαθαρα.Το μεγαλυτερο ομως σημαδι ηταν η αναγκη..Μεσα σε τρικυμια ψαχνεις ενα φως ,μια σημαδουρα.Μεσα στο κρυο ,κατι ζεστο,κατι σαν λουτρινο αρκουδακι απο αυτα που εχουν τα μωρα, ν αγκαλιασεις και να παρεις ολη τη θερμη του.Θελει κι εκεινο αγκαλια,δεν ειναι αψυχο παιχνιδι.

Ιχνη αφηνει καθε μερα ο ενας στον αλλον.Στιγμες  αργοτερα τα ανακαλυπτουν.Και μεσα απο λεξεις και σημεια στιξης διαγραφονται εικονες, σαν συνθηματικα,σαν σηματα μορς που κανουν τα καραβια μεσα σε καταιγιδες να τα βλεπουν οι φαροφυλακες.Αυτοι τα καταλαβαινουν τα σηματα, τα βλεπουν και απαντουν.

σημερα η μερα της ηταν φτωχη.Της ελειπε πολυ..Την αναπληρωσε με πολλα βεβαια κατα πως συνηθιζε να κανει.Αλλα της ελειπε...

και καθε λεξη ηταν διαφορετικη μεχρι που ακουσε λεξεις συνηθισμενες αλλα τοσο ξεχωριστες την  καθε φορά.Μετρησε τις μερες λιγες ήταν, ειναι νωρις σκεφτοταν διαρκως..ομως καιγοταν απο επιθυμια να δει,ν αγγιξει,να νιωσει,ν ακουσει,να διαβασει προσωπο και ματια και χειλη.

 

Και μαγευόταν ολοένα απο τον αγνωστο..
Ουτε καν το προσωπο του δεν μπορουσε να δει.
Και εψαχνε να καταλαβει περα απο τις λεξεις που προσεκτικα διαλεγμενες κοσμουσαν τις σημειωσεις του.
Μεχρι που ενας τυχαιος διαλογος κ μια κοινη αγαπη τους εφεραν κοντα.
Ποια όλα δηλαδή;
Σταγονες με σταγονομετρο οι λεξεις κ ο φοβος διαχυτος κ απο τους δυο

καλως την!!!
Η μικρή αχιβαδα θ αρχισει να γραφει κειμενακια,μικρα σαν κι αυτη.
ελπίζω να διαβαστει απο μεγαλους μεν αλλα μικρους στην ορεξη για ζωή
καλησπερα ή καλημερα