ανατολη ,δυση , το ιδιο αεναο παιχνιδι.Ετσι σκεφτηκε οτι πρεπει να ειναι τα πραγματα.Τα ιδια μεν,αλλα ν ανανεωνονται..

μιλησε,μιλησαν, ξαναμιλησαν ..δεν εχει τελος ,ουτε και αρχη..μονο μεση υπηρχε ,,,

ηθελε να παραδοθει καθαρη και ξαστερη.Σαν φυσαλιδα που ολα φαινονται  ,σαν νερο,σαν βροχη,σαν πεντακαθαρη θαλασσα.Κι εκεινος να σκυψει και να τη μαζεψει και να την καθαρισει απο τις σκονες κ την υποκρισια που την περιεβαλε.

δεν χρειαζονται πειραματα πια..η σιγουρια ειναι πανω στο ιδιο σου το μαξιλαρι..

ελευθερη σαν τα πουλιά η σκέψη..τα πόδια στη γή,τα χέρια ανοιχτά και περιμενουν..

μη μενεις στη θλιψη.δεν χανονται ποτε ολα..η λυση ειναι μπροστα,την κρυβουν λιγα συννεφα..

σκεφτεται πολυ,, δεν  κατανοει ομως..αποφασισε τελικα τι χρειαζεται στη ζωη της.

ηταν καθαρα και θολωσαν.ομως το κατανοει..