Σημαδια υπηρχαν και τα εβλεπαν ολοκαθαρα.Το μεγαλυτερο ομως σημαδι ηταν η αναγκη..Μεσα σε τρικυμια ψαχνεις ενα φως ,μια σημαδουρα.Μεσα στο κρυο ,κατι ζεστο,κατι σαν λουτρινο αρκουδακι απο αυτα που εχουν τα μωρα, ν αγκαλιασεις και να παρεις ολη τη θερμη του.Θελει κι εκεινο αγκαλια,δεν ειναι αψυχο παιχνιδι.

Ιχνη αφηνει καθε μερα ο ενας στον αλλον.Στιγμες  αργοτερα τα ανακαλυπτουν.Και μεσα απο λεξεις και σημεια στιξης διαγραφονται εικονες, σαν συνθηματικα,σαν σηματα μορς που κανουν τα καραβια μεσα σε καταιγιδες να τα βλεπουν οι φαροφυλακες.Αυτοι τα καταλαβαινουν τα σηματα, τα βλεπουν και απαντουν.

σημερα η μερα της ηταν φτωχη.Της ελειπε πολυ..Την αναπληρωσε με πολλα βεβαια κατα πως συνηθιζε να κανει.Αλλα της ελειπε...

και καθε λεξη ηταν διαφορετικη μεχρι που ακουσε λεξεις συνηθισμενες αλλα τοσο ξεχωριστες την  καθε φορά.Μετρησε τις μερες λιγες ήταν, ειναι νωρις σκεφτοταν διαρκως..ομως καιγοταν απο επιθυμια να δει,ν αγγιξει,να νιωσει,ν ακουσει,να διαβασει προσωπο και ματια και χειλη.

 

Και μαγευόταν ολοένα απο τον αγνωστο..
Ουτε καν το προσωπο του δεν μπορουσε να δει.
Και εψαχνε να καταλαβει περα απο τις λεξεις που προσεκτικα διαλεγμενες κοσμουσαν τις σημειωσεις του.
Μεχρι που ενας τυχαιος διαλογος κ μια κοινη αγαπη τους εφεραν κοντα.
Ποια όλα δηλαδή;
Σταγονες με σταγονομετρο οι λεξεις κ ο φοβος διαχυτος κ απο τους δυο

καλως την!!!
Η μικρή αχιβαδα θ αρχισει να γραφει κειμενακια,μικρα σαν κι αυτη.
ελπίζω να διαβαστει απο μεγαλους μεν αλλα μικρους στην ορεξη για ζωή
καλησπερα ή καλημερα